Janet BouwmeesterGejuich klonk er. En opluchting, toen ons land weer grotendeels openging vanwege de mildheid van de Omikron-variant. Maar voor de groep kwetsbaren is er weinig veranderd. Sterker nog, het voelt alsof we vogelvrij zijn verklaard. Ernst Kuipers zei het zelf: “Deze nieuwe periode zou zorgelijk kunnen zijn voor kwetsbaren.” Met circa 70.000 besmettingen per dag, zie je mij nog niet in de horeca.
Corona gaat niet meer weg, weten we na twee jaar. Mijn kwetsbaarheid waarschijnlijk ook niet. Wachten op beleid waarin kwetsbaren ook continu goed beschermd zijn, is niet realistisch. We zijn een te kleine groep, die te veel kost. Wij, als echte ‘die hards’ (want dat we veel hebben meegemaakt en veel gewend zijn, staat buiten kijf) zijn nu aan zet.
Welk risico vind ik aanvaardbaar? Welk risico wil ik nemen om een waardevol leven te kunnen leiden?
Welk risico vind ik aanvaardbaar? Welk risico wil ik nemen om een waardevol leven te kunnen leiden? Griep- en verkoudheidsgolven hebben we eerder al moeten inpassen in ons leven. Daarvoor paste ik mijn plannen niet aan, maar ik was wel gepast voorzichtig. Ik ben met corona nog niet zover (omdat corona nog geen griep is), maar mentaal verhuis ik langzaam in die richting. Simpelweg omdat ik het gevoel heb te moeten als ik echt wil leven. Er is niks meer om op te wachten. Het leven uitstellen kan niet eeuwig. Dat weet je als chronisch zieke vaak maar al te goed.
Ik kijk nu naar mijn basisvoorwaarden voor een waardevol en fijn leven. Vervolgens kijk ik naar hoe dat op de veiligste manier kan. Leven in het algemeen vraagt om risico nemen. Omarmen en balans vinden, is nu mijn focus. Ik zet een stap en ik hoop dat de maatschappij daarna ook een stap zet, zodat ook kwetsbaren weer hun volste leven kunnen leven in onze samen-leving.
Lees hier meer Let’s get personal.