Talitha DhondaiWat is je verdienmodel? Dat is een vraag die me de afgelopen periode meerdere keren gesteld is. De eerst paar keren duurde het even voordat ik doorhad dat dit een serieuze vraag was. Opvallend detail is dat geen van deze vraagstellers te maken heeft met een chronische aandoening. Het zette me wel aan het denken: wat is nu eigenlijk mijn verdienmodel?
Negen jaar geleden meldde ik me aan bij de redactie van een patiëntenvereniging. Ik had toen nog een betaalde baan bij een communicatiebureau, waar ik heel blij mee was. Toch miste ik ook iets. Ik wilde me maatschappelijk inzetten, iets betekenen voor de reumagemeenschap waartoe ik toen sinds een paar jaar behoorde. De vereniging bestond geheel uit vrijwilligers, met als gezamenlijk doel meer bekendheid en een betere behandeling van systeemziekten.
Ik kon mijn kwaliteiten opgedane vaardigheden inzetten voor iets dat me na aan het hart lag, haalde er voldoening uit, ontemoette gelijkgestemden en hielp mee om de kennis voor systeemziekten te vergroten
Het was een goede match. Ik kon mijn kwaliteiten en opgedane vaardigheden inzetten voor iets dat me na aan het hart lag, haalde er voldoening uit, ontmoette er gelijkgestemden en hielp mee om de kennis voor systeemziekten te vergroten. Driedubbel winst. Toen mijn betaalde functie te zwaar werd, is het welbekende zwarte gat me bespaard gebleven, omdat ik met de energie die ik nog wel had me kon inzetten voor een goed doel. Weer winst.
Dus hoewel ik de vraag, nu we met dit magazine gestart zijn zeker snap, immers ‘money makes the world go round’, is iets anders me ook heel duidelijk. Het verdienmodel voor mij is niet per se gekoppeld aan financiële middelen. Mijn winst haal ik vooral uit andere aspecten. Mijn bankrekening wordt er wellicht niet direct veel groter van, maar het levert me zeker wel iets op.
Neemt natuurlijk niet weg, dat John en Linda de Mol me best mogen bellen 😉
Meer Let’s get personal lezen? Klik hier!