• Zoeken
  • Lost Password?

Acht maanden met de camper door Europa op zoek naar levenskracht

Tine heeft myalgische encefalomyelitis (ME) en Lyme en is in februari met haar man en haar hond Sam voor acht maanden vertrokken om met camper door Europa te reizen. Het doel: verblijven op pure, helende plaatsen in de natuur om te kijken wat het effect is op haar fysieke, mentale en emotionele gezondheid. Ik sprak haar een maand voor vertrek. 

Back to nature 

De reis begint in het zuiden van Spanje, vanwege de aangename temperaturen in het voorjaar.  “Een definitieve uitgestippelde route hebben we nog niet,” vertelt Tine. “We zien wel waar het mooi weer is en waar de wind ons brengt. Het plan is om alles vrij te laten en te zien wat mijn lichaam toelaat. Dat verschilt dagelijks.” 

Het koppel wil vooral natuurgebieden opzoeken. Culturele bezienswaardigheden of steden staan niet op het verlanglijstje. “Dat is voor mij te vermoeiend en dat ligt ons ook minder. Ons motto is om te gaan waar we levenskracht voelen en dat is vooral in de bergen. Daar komen mijn hart en ziel tot leven. Ik heb dus op de kaart van Europa gemarkeerd waar er mooie natuurgebieden met bergen zijn. Daar kunnen we eventueel naartoe. Het enige dat vaststaat, is dat we in de zomer naar Scandinavië gaan. Daar kijken we erg naar uit.”

Ziekte als katalysator

Tine is tien jaar werkzaam als psycholoog en integratief psychotherapeut in de geestelijke gezondheidszorg. In het dagelijks leven combineert ze haar ervaring als psycholoog en ervaringsdeskundige in het begeleiden van mensen die leven met chronische ziekte, vermoeidheid en pijn. Het is haar missie om mensen te helpen omgaan met de psychologische uitdagingen die horen bij het ziek-zijn en hen te begeleiden in het proces van innerlijke groei en heel-wording.

Tine is al lang ziek, en toen de ziekte op een dieptepunt was, ging ze zich dingen afvragen. Zo werd de ziekte uiteindelijk de katalysator voor de reis. “Ik heb in korte tijd veel verloren,” vertelt ze. “De mogelijkheid om voor een werkgever of voltijds te werken, mijn identiteit, mijn hobby’s, mijn relaties veranderden, enzovoort. Ik ben door een rouwperiode gegaan en ik ben veel zaken gaan heroverwegen. 

Omdat ik weinig energie had, moest ik leren wat belangrijk voor mij was en waar ik mijn energie aan wilde besteden. Het was alsof mijn leven eerst op losse schroeven moest staan voor ik kon vragen: Wie ben ik? Wat wil ik doen met mijn leven? Vanaf toen voelde ik ook zuiverder wat ik echt wil. En dat is vanaf kinds af aan avontuur! Vrijheid is iets dat door mijn aderen stroomt.”

Ont-moeten 

Ook streven Tine en haar man naar een trager levensritme. “We willen meer stilte en meer ont-moeten. De ratrace zonder stil te staan bij de diepgang van het leven heeft nooit bij mij gepast. Ik vind het belangrijk om diep en bewust te leven,” benadrukt ze. “Ook vind ik kwaliteit belangrijker dan kwantiteit. Toen ik weinig energie had en moest kiezen tussen samen met mijn man koken of aandacht aan elkaar besteden, stelden we onze relatie voorop. En gezien heel ons leven eindig is – en door corona is dat nog duidelijker geworden – beseften we dat we nu leven en dat we nu in ons leven willen ervaren wat belangrijk is en dat is de verbinding met elkaar en met het avontuur.” 

Met dat besef in het achterhoofd zijn ze zoek gegaan naar hoe ze hun diepste verlangens in balans kunnen brengen met de harde realiteit van Tines beperking. “We hebben besloten om een reis te maken met een klein busje, omdat dat heel veel vrijheid geeft. Tien jaar geleden zouden we voor het vliegtuig gekozen hebben, maar dat is niet realistisch voor mijn lichaam. Met een campervan daarentegen heb ik altijd mijn bed en mijn veilige cocon bij me.”

Loslaten en afscheid nemen

Een reis van acht maanden vraagt veel voorbereiding. Hoe pakken Tine en haar man die aan? “Mijn echtgenoot houdt zich vooral bezig met de praktische en technische zaken. Ikzelf doe de dingen in stukjes en ik ben ook heel vroeg begonnen om een rush te vermijden. Voor de rest is het vooral afscheid nemen van vrienden en familie.”

Naast de praktische beslommeringen is er ook de mentale voorbereiding. “Dat is vooral een proces van heel veel loslaten: onze baan, de mensen en onze relaties hier, onze spullen, enzovoort. We weten niet waar we naartoe gaan, maar vertrouwen erop dat we zullen belanden waar we moeten zijn.”

Op reis kunnen er heel wat dingen fout lopen. Is er een plan b? “Stel dat het lichamelijk te zwaar zou zijn, dan kunnen we altijd terugkomen. We hebben ons voorgenomen dat de zorg voor ons lichaam centraal staat. Als het moeilijk wordt, kunnen we ook altijd voor langere tijd op een plaats blijven.”

Open einde

De reis zal veel nieuwe inzichten opleveren die ze na afloop ook zal delen in haar coachingspraktijk. “Bovendien gaan we filmpjes maken en willen we heel realistisch op sociale media delen hoe het eraan toegaat. De mooie dingen en anderzijds de recuperatie erna die minder fraai is.”

Het plan is om op zijn vroegst in september terug te komen. “Het zou ook later kunnen zijn. Een open einde is voor ons heel belangrijk. De vraag die wij meenemen met ons op deze reis is: wat doet deze manier van leven met ons welzijn en met mijn lichaam? Wie zijn we als we alle externe ballast, alle ‘moetens’ in ons leven achter ons laten? Wie zijn we als we gewoon mogen gaan waar ons hart ons stuurt? En wat doet dat met ons psychologisch welzijn als we trouw aan onszelf zijn?”

Ik merk bijvoorbeeld dat ik bij het plannen van de reis meer tot leven kom,” vervolgt Tine. “Door gewoon te doen wat mijn hart verlangt, voel ik mij openbloeien. Ik ben dus heel benieuwd hoe het onderweg zal zijn. Ik vraag me ook af hoe mijn lichaam reageert als we op een traag tempo en dicht bij de natuur leven. Ik verwacht er geen wonderen van, maar ik ben wel benieuwd.” 

Tine met haar partner en hond Sam

De praktijk van Tine:  www.dekunstvanhetziekzijn.be

Lees hier meer over Reizen

Uitgelichte foto: Jake stone via Unsplash

Socials

Thriving Magazine is ook te vinden op Instagram en Facebook. Zien we je daar?

error: Content is protected !!