Let’s Get Personal: Stemmetje

Ook al, mag ik me na 16 jaar reuma inmiddels ‘professioneel ziek’ noemen, ik kom nog altijd tot nieuwe inzichten als het gaat over het dealen met mijn chronische aandoening. Een daarvan is het omgaan met dat vervelende stemmetje in je hoofd dat steeds alles wat je doet in twijfel trekt of bekritiseert. 

Helemaal vervelend als je sowieso gewend bent de lat voor jezelf hoog te leggen. Al gauw is het dan niet goed genoeg, had je meer willen doen, of sneller, of mooier, of beter… Het is frustrerend als je door lichamelijke beperkingen of vermoeidheid de standaard die je voor jezelf stelt niet kan halen. Het kon eerst wel, waarom lukt het nu dan niet? 

Overigens heeft dat niet per se met chronisch ziek zijn te maken. Ook voor de diagnose kon ik behoorlijk streng zijn voor mezelf. En toen ik later reumagerelateerde klachten kreeg, liet ik liever mijn lichaam aftakelen dan dat ik de kwaliteit van mijn werk eronder zou laten lijden. Want wat ben je nou waard als je niet meer kunt werken? Inmiddels weet ik wel beter, maar dat kritische stemmetje komt regelmatig toch nog even om de hoek kijken. 

Dominique had die kritische stem een naam gegeven: Truus. Daarmee creëerde ze afstand tussen haar en de stem

Een paar weken geleden las ik het boek ‘Lichter leven met een chronische ziekte’ van Lenneke Vente. In een passage haalde ze Dominique aan die met Parkinson leeft. Dominique had die kritische stem een naam gegeven: Truus. Daarmee creëerde ze afstand tussen haar en de stem. Iedere keer als ze iets negatiefs over zichzelf dacht, bedacht ze dat dit niet de waarheid was, maar dat Truus weer aan het roeptoeteren was. Ik besloot deze methode ook toe te passen. En ik kan je vertellen, het werkt. 

De afstand die je schept door een ander aan het stemmetje te verbinden, zorgt er in mijn geval voor dat ik eerder denk ‘Truus is weer bezig, wat praat ze weer onzin’. Ik moet dan om mezelf lachen en kom zo sneller uit die ‘zelfkritische’ bui. Wat overigens ook helpt om te relativeren, is om jezelf te af te vragen: Als een vriendin dit nu over zichzelf zou zeggen, hoe zou je dan reageren? 

Dus professioneel ziek of niet, ook hier geldt: je raakt nooit uitgeleerd.  

Lees hier andere Let’s get personal’s.