Karien van WierenSolliciteren … Het is niet iedereens favoriete bezigheid. Het internet afspeuren naar leuke vacatures, een motivatiebrief schrijven en de beste versie van jezelf laten zien tijdens een sollicitatiegesprek. Een beperking of een chronische ziekte kan het sollicitatieproces nog wat ingewikkelder maken. Onlangs ging ik zelf op banenjacht. Ik neem je mee in hoe ik dit met mijn lichamelijke beperking ervaren heb.
Afgestudeerd en nu?
Met een blij en trots gevoel nam ik mijn masterdiploma in ontvangst. Hier had ik zo hard voor gewerkt en het was me gewoon gelukt! Maar een dag later begon ik te beseffen dat het studentenleven nu echt voorbij was. Het was tijd om te beginnen aan mijn banenzoektocht. Hier zag ik om eerlijk te zijn best tegenop. Bij een sollicitatieproces stel je je kwetsbaar op. Je stopt veel energie in het schrijven van een brief waarin je je jezelf probeert aan te prijzen. Na het versturen hoop je dat het voldoende is om uitgenodigd te worden voor een gesprek. Zo’n gesprek zorgt bij mij voor de nodige zenuwen, want hoe laat je in zo’n kort gesprek zien waarom jij geschikt bent voor de baan? En hoe ga je om met eventuele afwijzingen voor een baan die je heel graag wilt hebben? Kortom, solliciteren is zeker niet mijn hobby. Maar je ontkomt er niet aan wanneer je wilt beginnen met werken.
Welke baan past bij mij?
De banenzoektocht begint bij het vinden van leuke vacatures en hierop reageren. Gelukkig zijn er in deze tijd veel openstaande vacatures. Door spastisiteit zit ik in een handbewogen rolstoel en is de fijne motoriek in mijn handen minder goed dan gemiddeld. Ik heb de opleiding Toegepaste Psychologie en een master in de Klinische Psychologie afgerond. Toen ik aan het solliciteren was ik onder andere opzoek naar een baan als persoonlijk begeleider. Door mijn beperking is het voor mij echter lastiger om achter kinderen aan te rennen, te ondersteunen bij huishoudelijke taken of om mensen in de thuissituatie te bezoeken. Veel huizen zijn namelijk niet rolstoeltoegankelijk. Daarnaast moet het gebouw van een organisatie rolstoeltoegankelijk zijn en moet er een rolstoeltoegankelijk toilet aanwezig zijn. Dit alles maakte dat er best wel veel vacatures afvielen. In sommige gevallen werd het tijdens een sollicitatiegesprek duidelijk dat een baan niet passend voor mij was vanwege de praktische taken die bij de functie hoorden. Jammer, zeker wanneer de organisatie leuk is en het gesprek goed verloopt. Maar dit zorgde er ook voor dat ik een duidelijker beeld kreeg van welke taken ik wel en niet kan uitvoeren door mijn beperking.
Het doelgroepenregister
Soms zag ik een leuke vacature voorbij komen, maar kon ik er niet op reageren omdat ik niet in het doelgroepenregister sta. Dit is een regeling vanuit de overheid om ervoor te zorgen dat meer mensen met een beperking of chronische ziekte aan het werk kunnen. Een organisatie krijgt subsidie wanneer zij iemand aannemen die in het register staat. Maar wanneer je zoals ik hier niet in staat, kun je niet reageren op deze vacature.
Geef een positieve draai aan je beperking
Het feit dat ik een beperking heb, zorgde ervoor dat ik extra spanning ervaarde voor het solliciteren. Want laten we eerlijk zijn, er bestaan nog steeds veel vooroordelen over mensen met een beperking. Dit kan ervoor zorgen dat je een mooie brief hebt geschreven, maar dat je niet wordt uitgenodigd voor een gesprek. Mensen kunnen schrikken wanneer ze het woordje beperking zien staan. Om deze reden kiezen sommige mensen ervoor om hun beperking niet te vermelden. Zelf vind ik dit wel prettig, omdat niemand dan voor verrassingen komt te staan. In mijn cv en motivatiebrieven probeerde ik altijd de positieve kanten van mijn beperking te belichten. Zo geef ik bijvoorbeeld aan dat ik hierdoor veel doorzettingsvermogen en geduld heb ontwikkeld. Daarbij vermeld ik dat ik door mijn beperking goed ben in het verzinnen van creatieve oplossingen. Eigenschappen die best handig van pas kunnen komen voor een baan.
Om eventuele vooroordelen of zorgen bij werkgevers weg te nemen of te verminderen, maakte ik voorafgaand aan een gesprek een overzicht van voorzieningen die ik nodig heb op een werkplek. Hierdoor kon ik gerichte vragen stellen en is het voor een werkgever ook meteen duidelijk wat ik nodig heb om goed te functioneren. Dit kan eventuele zorgen wegnemen en doordat ikzelf over het onderwerp begin, wordt het voor de werkgever ook gemakkelijker om hierover vragen te stellen. Door deze stappen te ondernemen voel ik mij tijdens het solliciteren zelfverzekerder.
Oefening baart kunst
Hoe meer ik solliciteerde, hoe gemakkelijker het voor mij werd. Het schrijven van motivatiebrieven en het voeren van sollicitatiegesprekken ging mij steeds beter af. Ik begon ook te beseffen dat wanneer een organisatie mij afwees vanwege mijn beperking, dit hoogstwaarschijnlijk ook geen geschikte functie voor mij is.
Voorlopig hoef ik me even niet meer bezig te houden met solliciteren. Ik heb namelijk een baan gevonden! Dus voor mij gaat het werkende leven nu echt beginnen. Een nieuw en spannend avontuur, maar ik heb er zin in.
Wil je meer lezen over werk en carrière, klik dan hier.