Ester van Meeteren“Het is de zoektocht naar het ontrafelen van het mysterie dat mij in de hoek zet. De pijn die mij doet smachten naar betekenis. Dus ga ik op zoek, heimelijk hopend op betovering.” Met deze woorden zet de auteur dit fascinerende boek uiteen.
Chronische zenuwpijn
Auteur Sanne Bloemink combineert in haar boek ‘Pijn’ haar eigen ervaringen met chronische zenuwpijn, opgelopen in 2010 na het sporten, met ontwikkelingen en (wetenschappelijke) kennis op medisch, cultureel, literair, historisch, filosofisch en sociaal vlak. Ze daagt zichzelf en ons als lezers uit om de verkenning aan te gaan. Kijk naar jezelf; de wereld om je heen en stel de vraag: ‘Hoe helder is ons beeld?’ Dankzij bijvoorbeeld MRI-scans kunnen we diep in ons lijf kijken. ‘De vraag is of we ook daadwerkelijk meer zien.’
De pijnmuur
Op bezoek bij pijnklinieken voor het maken van een reportage, staat ze opeens aan de andere kant van de ‘pijnmuur’: ze is een beschouwer in plaats van het lijdend voorwerp. Ze leert daar over soorten (niet-)pijnprikkels: allodynie (een pijnreactie op een prikkel die normaal gesproken niet pijnlijk zou moeten zijn, zoals aanraking of zachte luchtstroom), hyperalgesie (een verhoogde pijngevoeligheid voor pijnprikkels die normaal gesproken als pijnlijk worden ervaren), noiceptie (pijn als reactie op schadelijke lichamelijke prikkels) en psychisch lijden. Wat zijn de geldende medische inzichten, de behandelingen, de sociaal-culturele percepties en wat betekent dit voor de pijnpatiënt?
Sanne gaat het gevecht met het isolement dat pijn veroorzaakt, vol aan. Ze romantiseert pijn geen seconde. Haar eigen lijdensweg is daarvoor al te lang en complex. De andere kant van die medaille is dat haar zoektocht inzichten oplevert. Over het belang van kennis over chronische pijn in onze samenleving en de waarde die die kennis met zich meebrengt. Een voorbeeld hiervan is het verschil in behandeling en bewoording van vrouwen en mannen. De masculiene- (stoïcijns verdragen = kracht) en feminiene (huilen, flauwvallen = zwak) norm die velen van ons zullen herkennen. Maar dit boek is breder dan dat, het gaat veel dieper op de materie in.
Ongewenste metgezel
Dit boek beschrijft een gedegen verkenning van de wereld, denk- en (be-)handelingswijzen van chronische pijn, geïnspireerd vanuit een diep persoonlijke zucht naar het wezenlijke in zichzelf en daarmee, voor haar lezers. ‘Voor het pijnlijf is geen truc te laag. Het legt landmijnen neer, graaft kuilen waar de bergrenner in valt of smeert de weg in met zeep.’
Haar boek kwam in 2023 uit. Desgevraagd deelde ze onlangs hoe het met haar is en tot welke inzichten ze sindsdien is gekomen. Ze zegt: “De pijn is nog steeds mijn ongewenste metgezel en ik heb veel positieve reacties gekregen van mensen (en hun geliefden!) die zich gehoord en getroost voelden. Dat heeft ook mij weer veel goed gedaan. Het lijkt erop dat er iets meer aandacht komt voor alle aspecten van chronische pijn, maar het is nog steeds lang niet genoeg. Er is meer en gedegen wetenschappelijk onderzoek nodig naar pijn als complex fenomeen.”
Voer voor zelfreflectie
De schrijfstijl van Bloemink is knap: diepgaand en toch toegankelijk, spelend met woorden. Hoewel het over chronische pijn gaat, heeft dit boek voor een breder publiek betekenis. Tijdens het lezen kijk ik regelmatig even weg om na te denken over wat er nou staat, om het te duiden in contexten die ik denk te kennen. De inhoud prikkelt, is herkenbaar en levert je als lezer een bak kennis en zelfreflectie op.
De laatste alinea’s van haar verhaal beschrijven de speelbal van pijn op sublieme wijze en de epiloog is bemoedigend: Je bent niet alleen. Een aanrader en daarom verdient dit boek 5 sterren.
Auteur: Sanne Bloemink
Website: Sanne Bloemink
Uitgever: Pluim 2023
ISBN: 789593 304703
Pagina’s: 284