Let’s get personal: Thuisvakantie

Vanwege de onzekere situatie door corona en mijn eigen gezondheid wil ik nog even niet denken aan een vakantie buiten Nederland. Ik zag mezelf altijd als een echte reiziger, met al gauw vier buitenlandse trips per jaar. Ik had verwacht dat deze periode, waarin ik niet kan reizen, me enorm zwaar zou vallen. Maar eigenlijk mis ik het helemaal niet zo erg. Vorig jaar ben ik tweemaal naar mijn geboorteprovincie Drenthe afgereisd. Die bekeek ik toen met totaal andere ogen, zoals een toerist dat zou doen. Het is een veel mooiere provincie dan me ooit was opgevallen: zoveel bos, frisse lucht, rust, schattige dorpjes…

Dit jaar heb ik iets grotere plannen (binnen Nederland). Maar ik merk dat ik door de hoge besmettingsaantallen en niet weten of ik antistoffen heb aangemaakt, toch twijfel. In de tussentijd zoek ik naar een optimaal vakantiegevoel om de zomerperiode te onderscheiden. Daarom ben ik vorige week begonnen met Italiaans leren.

Het heerlijke van tegenwoordig een taal leren is dat er nu zoveel mogelijkheden en hulpmiddelen zijn waarmee dat kan

Ik vind het een prachtige, gepassioneerde taal. Lang wilde ik er niet aan, omdat ik bang was dat ik het te veel zou verwarren met Spaans, een taal die ik redelijk spreek. Toen ik eenmaal mijn bedenkingen losliet (handig voor als ik weer ga reizen, Italië is een van mijn favoriete bestemmingen), merkte ik juist dat het Spaans me enorm helpt om het Italiaans snel op te pikken. En ik blijk de twee talen ondanks de vele overeenkomsten makkelijk te kunnen onderscheiden.

Het heerlijke van tegenwoordig een taal leren, is dat er nu zoveel mogelijkheden en hulpmiddelen zijn waarmee dat kan. Ik downloadde een cursusboek van de ebieb. Op Spotify besloot ik CoffeeBreak Italian te volgen. Op Netflix startte ik met de serie Generazione 56K (een aanrader!). Ik had de app Duolingo al. En uit een aantal oude Italiaanse kooktijdschriften maak ik nu authentieke gerechten. Ik ben zelfs van plan om, op een rustig moment, een bezoekje te brengen aan enkele authentieke Italiaanse eetwinkeltjes in de stad. Amore i Pitipu en Ariola zijn favorieten in Groningen.

Hoewel ik kwijl bij de beelden van Napoli en eilandje Procida in Generazione 56K, heb ik ineens toch meer geduld. Immers, zal de pret niet veel groter zijn als ik over een jaar terugkeer naar een van m’n geliefde landen en dan ineens in de gesproken taal kan communiceren? Ik denk het wel! 

Meer Let’s get personal? Klik hier!

^{Foto door Jonathan Bean via Unsplash}