Je hebt er ongetwijfeld een handvol gehoord. Soms komen ze van familieleden of vrienden: goedbedoelde, maar heel foute, opmerkingen over ziekte en andere ‘lastige’ onderwerpen. Dooddoeners als ‘Het komt vast goed’, om dan snel op een ander onderwerp over te gaan. Zo voorkomen mensen een ongemakkelijk gesprek.
‘Je moet gewoon vertrouwen hebben’. ‘Alles heeft een reden’. ‘Maar jij bent zo sterk, je kunt dit’. ‘Ik ken ook iemand die dat heeft en die deed dit of dat, zou jij ook moeten doen’. ‘Is het erfelijk?’ Of deze nieuwe: ‘Leef niet vanuit angst, maar vanuit liefde’. Eentje die we aan de coronacrisis te danken hebben. Het haalt in mij het naarste naar boven, omdat het vaak van mensen komt die anti alle coronamaatregelen zijn en vinden dat je als kwetsbare je leven angstloos moet leven.
In plaats van deze opmerkingen kan het ook gedrag zijn: mensen die je vermijden of mensen die alleen bij je naasten informeren hoe het met je gaat, maar niet bij jou
In plaats van deze dooddoeners kan het ook gedrag zijn. Mensen die je vermijden of mensen die alleen bij je naasten informeren hoe het met je gaat, maar niet bij jou. Het is vaak goedbedoeld en het beschermt de spreker tegen een ongemakkelijk gevoel die jouw situatie misschien oproept, maar voor de ontvanger is het niet prettig en kan het eenzaam voelen.
Als ik merk dat iemand alleen bij mijn naasten naar mij informeert of het onderwerp ontwijkt, dan laat ik graag zien dat ik er zelf prima over kan praten. Vaak ook luchtig. Voor mij is mijn ziekte geen ingewikkeld onderwerp, maar wel iets wat een grote rol in mijn leven speelt. Ergens niet over praten, maakt niet dat het weggaat of dat het minder eng wordt. Door wel het gesprek aan te gaan, wordt het vaak makkelijker voor je gesprekspartner. Onhandig zijn is daarbij niet erg. Zelf vind ik het fijn als iemand gewoon zegt dat hij het lastig vindt en niet goed weet wat te zeggen. Of aangeeft dat hij het vervelend voor me vindt en verder gewoon luistert. Oplossingen zijn niet nodig, filosofische gedachten over het waarom ook niet. Er zijn en een luisterend oor bieden, is voldoende.
Meer Let’s Get Personal lees je hier.