Al jaren verdiep ik me regelmatig in allerlei diëten en levensstijlen die worden aangeprezen als dé manier om van je chronische ziekte af te komen. Nou geloof ik niet echt in genezen worden door een andere manier van eten en leven. Het heet niet voor niets ‘chronische’ ziekte. Maar het intrigeert me wel dat er mensen zijn die fysiek enorm opknappen door anders te eten. Dat wil ik ook, zodra ik de juiste motivatie vind.
Suiker is iets wat in elk van die levensstijlen terugkomt als problematisch. Suiker moet helemaal geband worden uit je leven, volgens de diëten. Ik mag mezelf gerust suikerverslaafd noemen. Vooral laat in de middag en ’s avonds grijp ik graag naar zoetigheid. Met name chocola en bepaalde soorten koekjes ‘omdat ik het verdiend heb’. De reden waarom ik het verdiend heb, hoeft niet bijzonder te zijn. Eigenlijk heb ik het altijd verdiend. En die chocoladeverslaving die nekt me steeds weer als ik een nieuwe poging doe om zo’n leefstijl te volgen.
Als je pogingen een andere levensstijl aan te meten steeds mislukken, dan heb je waarschijnlijk niet jouw ultieme motivatie gevonden om te veranderen
Nou las ik afgelopen week het boek van Wendy Walrabenstein, Food Body Mind. Dit is een leefstijlboek dat vaak wordt ingezet bij reuma. Walrabenstein schrijft dat als je pogingen een andere levensstijl aan te meten steeds mislukken, je dan waarschijnlijk niet jouw ultieme motivatie hebt gevonden om te veranderen. Veel redenen klinken heel goed als juiste motivatie. Wie wil er nou niet fitter zijn, minder pijn hebben, meer uithoudingsvermogen hebben, een slankere taille, een bikini body, met minder medicijnen kunnen leven…? Al dit soort redenen klinken prima, zegt ze, maar ze zijn vaak niet de juiste motivatie om door te zetten. Dit omdat het vage toekomstige voordelen zijn die niet meteen iets opleveren. Je moet op zoek naar je échte, persoonlijke motivatie die direct voordeel oplevert.
Dat klinkt zo logisch dat ik meteen op zoek ben gegaan naar de mijne. Nu ben ik een week verder, heb ik met een aantal mensen om me heen hierover gepraat en nog steeds niets bedacht dat mij voldoende motiveert de chocola te laten liggen. Het voelt als een puzzel. Een heel ingewikkelde ook. Maar ik weet wel dat als ik m’n antwoord gevonden heb, het zeker gaat werken. Dus terwijl ik verder peins, voor nu nog maar een chocolaatje…
Klik hier om meer Let’s Get Personal’s te lezen.